Waar zouden goedbetaalde postjes en mandaten bij een intercommunale goed voor kunnen zijn? Alvast niet om het klimaatprobleem te helpen oplossen, maar waarvoor dan wel?
In mijn straat hangt een affiche ‘Bekendmaking Stedenbouwkundige Vergunning.’ Een bekende intercommunale bouwt er eerstdaags een nieuwe gascabine.
Dat leest u goed: een gascabine.
Ze gaan daar bij de intercommunale duidelijk stug door met het oplossen van de problemen van de vorige eeuw, zoals: ‘Hoe krijgen we fossiele brandstof zo efficiënt en betrouwbaar mogelijk tot bij de consument?’
Nee, de twintigste-eeuwse frank is nog niet gevallen. Fossiele brandstof, CO2, opwarming van het klimaat, akkoord van Parijs, weet u wel?
Ja, er zullen ongetwijfeld goede redenen zijn voor die nieuwe gascabine. Ze zal zeker helpen om de fossiele brandstof efficiënt en betrouwbaar tot bij de consument te krijgen. Om te helpen voldoen aan de vraag naar aardgas. En ja, dat is een iets minder erge fossiele brandstof dan steenkool en stookolie.
Maar dat verandert niets aan één feit: aardgas is iets waar we van af moeten. Niet alleen in theorie, ooit eens. Maar écht. En zo snel als haalbaar is.
Niet dat de gaskraan komende week dinsdag abrupt en voorgoed moet worden dichtgedraaid. Maar nu nog investeringen doen in de infrastructuur? Een cabine tot daar aan toe, maar naar verluidt worden er zelfs nog nieuwe leidingen voor aardgas aangelegd, alsof we nog decennia vrolijk kunnen verdergaan met koolstof stoken. Wat gaat er over dertig jaar door die leidingen stromen? Drones misschien?
Ze zouden daar bij de intercommunale misschien eens kunnen overwegen om op serieuze schaal elektrische laadpalen te plaatsen.
Het is natuurlijk niet alleen bij de beheerders van onze infrastructuur dat de klik nog niet gemaakt is. Bij de meeste consumenten is het net zo. Aan een nieuwe auto toe? Wat wordt het, een diesel, zoals altijd? Of een benzine – zoals de jongste tijd weer meer gekozen wordt door de Belgen, volgens de laatste cijfers. Centrale verwarming aan vernieuwing toe? Wat wordt het, voor de komende decennia? Stookolie? Of aardgas? En het nieuwe trendy fornuis, ook op aardgas? De gewoonte is gemakkelijk; voortdoen zoals we altijd al gedaan hebben.
Bij vele bedrijven, organisaties en bij de overheid is het nog evenzeer business as usual als bij de individuele consument. Koolstofarm en zo, dat is iets voor lippendienst, speciale werkgroepen, aanbevelingen, lange-termijnplannen, onderhandelingen om het af te schuiven op een ander, creatief boekhouden met emissierechten en CO2-compensaties, glossy brochures, ronkende verklaringen, en intussen gewoon voortdoen zoals altijd. Volgende week weer met het vliegtuig op zakenreis. Bussen op diesel kopen. Aardgasleidingen leggen.
Maar om terug te komen op die intercommunale, daar zouden ze toch beter moeten weten. Hebben ze daar niet 15 of 256 bestuurders, of hoeveel het er ook zijn? En is het niet de taak van die bestuurders, afgevaardigd door de overheid, om erover te waken dat de organisatie het publieke belang dient? Bestuurders die met belastinggeld betaald worden, omdat ze verder moeten kijken dan ordinair winstbejag?
Iedereen wil nu het aantal bestuurders verminderen. Dat zal de verspilling van belastinggeld beperken, maar ik twijfel eraan of het iets aan het beleid zal veranderen.
Maar misschien zijn die intercommunales met hun bestuurders nog wel goed voor iets heel anders. Laten we out of the box denken en het aantal bestuurders nog drastisch verhogen: tienduizend, een miljoen, elf miljoen! En iedereen krijgt zitpenningen. Dan hebben we meteen het universeel basisinkomen ingevoerd, op zijn Belgisch.