Hoe reageren mensen als het einde van de wereld komt?

Een enkeling gaat er lustig op los moorden als het einde van alles in zicht is. Maar de meeste mensen reageren eerder kalm en berustend, en nemen het er nog even van. Althans, dat doen ze in een game-versie van het einde van de wereld.

Het einde is nabij.

Toen een grootschalige bèta-test van het online game ArcheAge op zijn einde liep, zagen Koreaanse en Amerikaanse onderzoekers hun kans om in een computernabootsing iets te observeren wat we in het echt gelukkig nog nooit te zien hebben gekregen: hoe mensen zich gedragen als het einde van de wereld nabij is.

Er zijn natuurlijk af en toe mensen die dénken dat het einde van de wereld eraan komt, en die doen dan dingen als collectief zelfmoord plegen, bidden, hun verveelde medeburgers proberen te bekeren of zwelgen in samenzweringstheorieën. Maar dat type mensen is misschien niet echt representatief voor de hele bevolking.

In het einde van de ArcheAge-bèta zagen de onderzoekers een manier om mensen die níet van het type zijn dat in ingebeelde doemdagscenario’s gelooft, te observeren bij een wel degelijk reëel einde, zij het dan slechts in een gesimuleerd leven.

ArcheAge is een Koreaans MMORPG (massively multiplayer online role playing game), waarin vele spelers in een fantasiewereld het leven van een personage uitbouwen. Ze kunnen er huizen bouwen, een beroep leren, geld verdienen, carrière maken, feestjes geven of vechten.

In 2011 en 2012 testten de makers van ArcheAge een nieuwe versie van het spel uit, waarin vrijwilligers zich maandenlang in de nieuwe spelversie konden uitleven. De makers maakten bekend dat op het einde van de test alle gegevens zouden worden uitgewist. Met andere woorden: de personages zouden ophouden te bestaan, en alles wat ze hadden opgebouwd, zou onherroepelijk verdwijnen.

Ah Reum Kang van de universiteit van Buffalo en zijn medewerkers hebben nu geanalyseerd hoe de spelers zich in de laatste dagen voor het aangekondigde ‘einde van de wereld’ in het spel gedroegen.

Er bleken slechts enkelingen te zijn die zich plots asociaal gingen gedragen en aan het vernielen of moorden sloegen in de spelwereld.

Maar het was ook niet zo dat de meeste mensen gewoon doorgingen alsof er niets aan de hand was (volgens het adagium ‘zelfs als ik wist dat de wereld morgen zou eindigen, zou ik toch nog mijn appelboom planten’).

De meeste spelers namen het er gewoon nog een beetje van. Ze werden socialer dan ze doorgaans waren in het spel, en vooral veel luier. Er was amper nog iemand die probeerde iets te bereiken of bij te leren.

Of de conclusies uit het spel ook iets vertellen over de échte wereld en hoe mensen zich zouden gedragen als ze wisten dat het echte einde van de wereld eraan kwam, is niet duidelijk – en de onderzoekers zijn de eersten om daarop te wijzen. Tenslotte was er in het spel geen sprake van echte doodsangst. Wel was het zo dat een aantal van de spelers maandenlang een aanzienlijke hoeveelheid tijd en inspanning in hun personage geïnvesteerd hadden, waardoor het ‘einde’ toch ook niet helemaal vrijblijvend was. Maar of mensen die maanden investeren in een computergame nu representatief zijn voor de hele bevolking?

Bronnen: Wetenschappelijk artikel in Arxiv en bericht in New Scientist

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *